Elize Rietberg: ‘proef’ logeren

dinsdag 7 januari 2014

 

Mijn wangen gloeien, het bloed stroomt snel door mijn aderen. Mijn oren suizen nog na van de wind, echt harde wind.

Vandaag ben ik aangekomen in Ulrum, een klein dorpje in Noord Groningen. Nadat ik in september al wat research in Noord Groningen had gedaan, ga ik hier nu in Ulrum een paar maanden zitten om af te studeren van de Rietveld academie. Ik heb een geweldige bovenverdieping gekregen via het project Deel&Ulrum, wat bedoelt is om  weer wat leven in de brouwerij te brengen. Om dit dorp opnieuw adem in te blazen. En ik kan daar een bijdrage aan leveren.

 

Mijn fiets stond nog in Pieterburen, dus langs Wim om die op te halen. In de koningin van Pieterburen ging ook alles van een leien dakje, oud en nieuw was weer een knalfeest geweest! Feesten kunnen ze zeker in Pieterburen! En toen was het nog zo’n 15 kilometer terugfietsen naar Ulrum, naar mijn tijdelijke stek. De wind blies om mijn oren, ik ging op mijn trappers staan om dit natuurgeweld te doorstaan. Vlaktes vol klei, dikke plakkerige klei, als zware hompen onverstoord door de wind.  In mijn nieuwe ’thuis’ lekker warme thee gedronken en dit huisje me eigen gemaakt. Spulletjes uitgepakt, een bureau versleept van de keuken naar een werkkamertje en het bed opgemaakt. Alles staat hier kant en klaar ingericht, het is werkelijk geweldig fijn. De jaren ’50 meubels geven de bovenwoning een knusse sfeer, ik voel me gelijk thuis. Aan de muren grote wandkasten gevuld met kopjes, een log bankstel en een mooie schemerlamp. Met mijn bord eten voor de tv ‘Flodder” kijkend. Net dansend door de woonkamer, ik voel me al helemaal thuis!

 

De woonkamer heeft een wand vol glas, met lange dunne gordijnen ervoor. Het licht van buiten schijnt naar binnen, ik schuif even het gordijn opzij en kijk in het huis aan de overkant waar het licht vandaan komt. Een oud huis en opslagplek voor prachtige oude objecten, meubels, curiosa, servies. Waarschijnlijk dienend als een tweedehandswinkel. Dit zijn de plekken om nog de meest prachtige schatten te vinden. In de randstad zijn de tweedehandswinkels al zo leeg gerooid dat je blij moet zijn met de overblijfselen of een fortuin betaald voor dat ene gewilde ‘retro’ jurkje.

Ik zal er binnenkort eens een kijkje gaan nemen!!

 

Morgen begint een frisse dag in Ulrum! Spannend!

 

woensdag

Vanochtend was het leuk wakker worden hier in Ulrum! Ik kroop mijn bed uit en liep gelijk naar m’n nieuwe werkkamertje, tijd om mijn scriptie zo goed en zo kwaad mogelijk af te schrijven. Volgende week moeten we het inleveren en ga ik met mijn klasgenoten nog een paar dagen bij Erik in Wongema zitten om de puntjes op de i te zetten. Ik vind het lastig te omschrijven waar mijn scriptie precies over gaat, maar het komt erop neer dat ik graag op locatie werk in interactie met materiaal en mensen uit de omgeving.

Vandaar dat ik nu ook meedoe aan het project Deel&Ulrum, ik zal me door Ulrum en omgeving laten inspireren voor mijn afstudeerwerk.

 

Maar goed, komende anderhalve week eerst nog focussen op de geschreven scriptie. Wat dat betreft is het Noorden geweldig, niks geen afleiding, enkel kerkklokken die luiden in de verte. Net eventjes naar de supermarkt gegaan. Klein en knus, mensen zeggen gedag tegen elkaar, na Amsterdam is het weer even wennen in een kleine gemeenschap te zijn. De sociale controle is voelbaar.

Er hangt hier een knisperende frisheid in de lucht die duidelijk anders dan de Randstad is. Mensen hebben rode wangen van de wind, hun ogen open, vriendelijk en alert. Kleren die naar fris wasmiddel ruiken. Hoe komt het toch dat de schone was hier zoveel schoner ruikt dan in Amsterdam? Lakens wapperen in de wind, het is een mooi gezicht.

 

Zometeen weer tijd voor pret! Met de elektrische stoellift, die blijkbaar nog functioneert, de trap af. Al is het tempo waarmee hij naar beneden snelt wel teleurstellend….

 

donderdag

 

Wat een regen en storm! Hier op het platteland lijkt het veel harder te keer te gaan dan in de stad! Geen mens op straat te zien, verplicht binnen blijven. De afhankelijkheid van het weer is hier zoveel groter, ik merk dat ik er aan moet wennen. Maar het voelt ook natuurlijker, slecht weer dus tijd voor binnen nijverheid. Tijd voor overpeinzingen, voor mijn scriptie. Het is lekker knus binnen en het geluid van de harde wind versterkt dit gevoel alleen maar. Gister nog een rondje over de begraafplaats gelopen waar ik een ontroerende boodschap op een steen vond; “Grietje Gijkema, gedurende 42 jaar huishoudster van Jan Vos”, overleden in 1910. Dit raakte mij, deze toewijding kom je tegenwoordig zelden meer tegen. Het mooie van een kleine gemeenschap als Ulrum vind ik hoe tastbaar het verloop van levens is. Zowel de dood als het leven staan dichtbij elkaar. Het land, het weer, het werk, het eten, alles is op kleinschalig niveau veel meer met elkaar verbonden. Mensen kennen elkaar. Ik heb zin om de verhalen in Ulrum te ontdekken! Over 2 weken ben ik weer terug en zal ik een start maken aan mijn ontdekkingsreis!

 Elize

Tags: , ,

Er zijn nog geen reacties.

Plaats een reactie!