De tijd strijkt voorbij en mijn afstuderen aan de Rietveld nadert… Ik heb gelukkig een adres in Ulrum kunnen regelen via vrienden van mijn docent waar ik nu fulltime kan verblijven.
Vanuit daar trek ik het dorp in en laat ik af en toe de hond uit voor de nodige bezinning.
Binnen Ulrum ben ik nu bezig met verschillende verhaallijntjes, acties die ik in werking zet, mensen die ik aan elkaar verbind. Nadat ik had ontdekt dat er nog een hoop mensen in Ulrum sokken breien ben ik hier dieper op in gegaan. Ik zit nu enerzijds met mijn afstuderen, mijn proces in kaart hoe sokken mijn medium zijn om mij en mensen te verbinden, anderzijds wil ik ook iets achter laten in het dorp, een product -gebreide sokken- waar Ulrum meer bekendheid mee kan krijgen.
Mijn eerste verhaallijntje is die van het sokken stoppen. Ik heb bij oudere dames kennis verzameld over het sokken stoppen. Het repareren van sokken doet niemand tegenwoordig meer. Ik ben langs de deuren gegaan en heb geluid opgenomen van mensen die zeggen dat ze oude sokken weggooien en geen sokken met gaten hebben. Een vrouw had nog wel sokken met gaten van haar dochtertje. Deze heb ik meegenomen naar Amsterdam en met studenten het sokken stoppen geleerd en de kennis doorgegeven. De ‘wegwerpsok’ in een ander daglicht plaatsen door te combineren met liefdevol handwerk.
De gestopte sokken komen weer terug in Ulrum.
Ook ben ik bezig met de sokkenbreisters van Ulrum. Mijn bezoeken aan de vrouwen zie ik als werk wat zich resulteert in stukken interview, tekst en beeld. Onderling wil ik de breisters aan elkaar koppelen. Ik heb nu een nieuwe actie bedacht; Brei je blauw voor de spar. Met blauwe sokkenwol mogen de breisters sokken breien en de restjes die overblijven moeten weer doorgegeven worden aan de volgende breister. Zo ontstaan spannende sokken die onderling verband hebben. Uiteindelijk wil ik graag een webshopje en op de historische dagen staan op de Borg Verhildersum met deze ‘Ulrums’. Voor elk verkocht paar ‘Ulrums’ krijgt de breister 5 euro boodschappentegoed bij de Spar.
En dan ben ik nog bezig met mevr. Werkman. Een van de breisters die samen met haar man in Ulrum woont. Haar man draagt alleen haar gebreide sokken. Ik ontdekte dat ze 33 paar gebreide sokken in huis had voor kinderen uit Hongarije. Deze ben ik nu aan het fotograferen met kinderen uit het dorp. Dit resulteert in een portretten collectie van sokken van mevr. Werkman. Ook is zij mij het sokkenbreien aan het leren.
Voor mijn afstuderen is het belangrijk dat ik een goeie selectie maak van wat ik wil laten zien. Maar voor Ulrum is het straks leuk als ik een kleine tentoonstelling geef met een boekje waar alle mensen die mee hebben gedaan zichzelf terug kunnen zien.
Ik ga moedig verder!!
Hoe leuk is dit!
Ik droeg altijd door mijn oma gebreide sokken als pantoffels, maar ze zijn helemaal kapot, ik denk niet eens meer te stoppen.
Tot nu toe nog nooit iemand gevonden die zulke fijne sokken breidt, wie weet is de Ulrumse sok iets voor mij =)